رنگ به هر نوع ترکیب رنگدانه ای، مایع شونده یا ماستیک جامد گفته می شود که پس از استفاده به صورت لایه نازک، به یک لایه جامد تبدیل شود. این ماده معمولاً برای محافظت، رنگ آمیزی یا تأمین بافت اشیا استفاده می شود. رنگ مشخصه ادراک بصری است که از طریق دسته های رنگی شرح داده می شود، با نام هایی مانند قرمز، نارنجی، زرد، سبز، آبی یا بنفش. این برداشت از رنگ از تحریک سلول های گیرنده نوری توسط تابش الکترومغناطیسی ناشی می شود.

رنگ معمولاً از رنگدانه ها، رزین، حلال و مواد افزودنی تشکیل شده است. رنگدانه  برای تأمین رنگ، پنهان سازی و کنترل براقیت، به کار می رود.

رنگدانه ها معمولا به دو گروه تقسیم بندی می شوند:

• رنگدانه های اصلی، شامل رنگدانه هایی مانند دی اکسید تیتانیوم (سفید)، اکسید سبز کروم، اکسیدهای آهن زرد و قرمز و غیره هستند.
• رنگدانه های توسعه دهنده، شامل کلسیت (کربنات کلسیم)، تالک (منیزیم) است. سیلیکات (میکا)، باریت (سولفات باریم) و غیره هستند.

• رزین، چسباننده ای است که ذرات رنگدانه را در کنار هم نگه می دارد و چسبندگی به سطح رنگ شده را فراهم می کند. در رنگ های آبی اغلب از پلیمرهای امولسیون اکریلیک به عنوان چسب استفاده می شود. این ها در انواع و ترکیبات بسیار متنوعی وجود دارند. انواع مختلف پلیمرهای اکریلیک بر اساس مونومرهایی مانند متیل متاکریلات و بوتیل متاکریلات است. به طور سنتی، رنگ های کم هزینه بر روی کلاسورهای PVA ​​(پلی وینیل استات) فرموله شده اند.
• رزین های پایه حلال انواع بسیار گسترده ای دارند. رایج ترین رزین های پایه حلال، رزین های آلکیدی نامیده می شوند که به طور معمول در رنگ های مینا استفاده می شود. آلكیدهای اورتان كه اغلب در لاک های شفاف استفاده می شود. رزین های پوشش محافظ انواع متنوعی دارند، مانند: اپوکسی، یورتان، پلی سیلوکسان و اورتان.