پلی کربنات (PC) یک پلیمر ترموپلاستیک سخت، آمورف (بی نظم) و شفاف است که به دلیل ویژگی های متنوع، فرآورش سازگار با محیط زیست و قابلیت بازیافت در صنعت شناخته شده و به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرد. مجموعه ای منحصر به فرد از ویژگی های شیمیایی و فیزیکی، آن را نسبت به شیشه، PMMA و PE مناسب می کند. پلی کربنات به دلیل ویژگی های منحصر به فرد خود که شامل موارد زیر است به عنوان یک پلاستیک مهندسی کاربرد گسترده ای دارد:

• مقاومت بالا در برابر ضربه
• پایداری ابعادی بالا
• خواص الکتریکی خوب در میان سایر پلیمرها

PC این ماده با پلیمریزاسیون تراکمی تولید شده و کربنی دارد که به سه اکسیژن متصل است. رایج ترین سیستم این پلیمریزاسیون با واکنش بیس فنول A و فسژن ایجاد می شود. کاربردهای PC مواردی هستند که از استحکام ضربه ای بی نظیر و شفافیت فوق العاده آن بهره می برند. این ویژگی های منحصر به فرد منجر به کاربردهایی مانند پنجره های ضد گلوله، لنزهای مقاوم در برابر شکست، دیسک های فشرده و غیره شده است. به تازگی، به دلیل اشتعال پذیری کم پلی کربنات، مصارف بیشتری به وجود آمده است.

پلی کربنات ها  برای اولین بار در سال 1898 توسط اینهورن تهیه شد و تا سال 1930 مورد تحقیق گسترده قرار گرفت. سپس تحقیقات در اواسط دهه 1950 توسط جنرال الکتریک آغاز شد و در سال 1958 محبوبیت پلی کربنات به جامعه جهانی گسترش یافت. امروزه تقریباً 75% بازار پلی کربنات در اختیار  SABIC Innovative Plasticsو Covestro (سابقاً Bayer Material Science) است.