الاستومر پلیمری است که دارای نیروهای بین مولکولی بسیار ضعیف و مدول یانگ پایین است. ویسکوالاستیک است. به این معنی که هم خاصیت الاستیک و کشش دارد و هم ویسکوزیته. هر یک از مونومرهایی که برای تشکیل پلیمر باید به هم متصل شوند معمولاً از هیدروژن، کربن، سیلیکون یا اکسیژن ساخته شده اند.

واژه “الاستومر” از ترکیب دو واژه “پلیمر الاستیک” گرفته شده است و اغلب با عبارت “لاستیک” جایگزین می شود. الاستومرها انواع متنوعی دارند که بیشتر آن ها از نوع “رابر” (Rubber) هستند. به همین دلیل، به طور معمول از عبارات الاستومر و رابر به جای یکدیگر استفاده می کنند. سایر الاستومرهایی که در اثر حرارت، ذوب می شوند را در دسته ترموپلاستیک ها جای می دهند. الاستومرها پلیمرهایی با زنجیره بلند هستند که قابلیت اتصال عرضی را دارند که به آن ولکانیزاسیون می گویند. فرآیند ولکانیزاسیون، زنجیره های پلیمری را از طریق پیوندهای شیمیایی به هم متصل می کند که خاصیت ارتجاعی یا لاستیکی یا حافظه ای ایجاد می کند. فرآیند پخت در الاستومرها به طور کلی فرآیندی برگشت ناپذیر به شمار می آید که تلاش های زیادی برای توسعه روش های معکوس برای بازیافت پسماندهای این مواد انجام شده است.

دو دسته اصلی برای الاستومرها وجود دارد:

• غیر اشباع: ولکانیزاسیون گوگردی و غیرگوگردی می تواند الاستومرهای اشباع نشده مانند پلی بوتادین، لاستیک کلروپرن، لاستیک بوتیل، لاستیک نیتریل، پلی ایزوپرن مصنوعی و موارد دیگر را پخت کند.
• اشباع شده: الاستومرهای اشباع – مانند لاستیک پلی اکریلیک، لاستیک سیلیکونی، آمیدهای بلوک پلی اتر، اتیلن وینیل استات و موارد دیگر-از ثبات بالاتری در برابر ازن، گرما، اکسیژن و تابش برخوردارند. ولکانیزاسیون گوگردی نمی تواند آنها را پخت کند. واکنش پذیری کمتری دارند و فقط در شرایط محدود و خاصی واکنش می دهند.

الاستومرها در چندین صنعت مهم کاربرد دارند؛ آنها در محصولات سراسر جهان به دلیل انعطاف پذیری، کشش، عدم حلالیت، عدم ذوب و سایر ویژگی های متمایز مورد استفاده قرار می گیرند.