مواد پلیمری

بشر با تلاش برای دست یابی به مواد جدید، با استفاده از مواد آلی (عمدتا هیدروکربنها) موجود در طبیعت به تولید مواد مصنوعی نایل شد. این مواد عمدتا شامل عنصر کربن، هیدروژن، اکسیژن، نیتروژن و گوگرد بوده و به نام مواد پلیمری معروف هستند. از پلیمر میتوان در ساخت وسایل خانگی، اسباب بازی ها، بسته بندی ها، کیف و چمدان، کفش، میز و صندلی، شلنگ ها و لوله های انتقال أب، مواد پوششی به عنوان رنگ ها برای حفاظت از خوردگی،لاستیک های اتومبیل و بالاخره به عنوان پلیمرهای مهندسی با استحکام بالا حتی در دماهای نسبتا بالا در ساخت اجزایی از ماشین آلات بهره برد..

پلیمرها خواص فیزیکی و مکانیکی نسبتا خوب و مفیدی دارند . آن ها دارای وزن مخصوص پایین و پایداری خوب، در مقابل مواد شیمیایی هستند. بعضی از آن ها شفاف بوده و می توانند جایگزین شیشه ها شوند. اغلب پلیمرها عایق الکتریکی هستند.