پلی اتیلن (PE) – اصطلاح پلی اتیلن خانواده عظیمی از رزین ها را که از پلیمریزاسیون گاز اتیلن به دست آمده است، H2C = CH2، توصیف می کند و تا کنون پرمصرف ترین پلیمر تجاری بوده است. این ترموپلاستیک بسته به فرآیند تولید، دارای طیف وسیعی از انعطاف پذیری و خواص دیگر است و مواد چگالی بالا سفت ترین آنها هستند. پلی اتیلن را می توان با طیف گسترده ای از روش های فرآورش ترموپلاستیک ها شکل دهی کرد، به ویژه در مواردی که مقاومت در برابر رطوبت و هزینه کم مورد نیاز است. پلی اتیلن با چگالی پایین (سبک) معمولاً دارای چگالی از  g/cm³0.91 تا 0.925 است، پلی اتیلن سبک خطی در محدوده g/cm³ 0.918 تا 0.94 است، و چگالی پلی اتیلن سنگین از g/cm³ 0.935 تا 0.96 و بیشتر متغیر است.

پس از آماده سازی آزمایشی پلی اتیلن در دهه 1930 استفاده در کابل های راداری با فرکانس بالا در طول جنگ جهانی دوم به تولید تجاری آن انگیزه داد. امروزه پلی اتیلن (PE) یکی از پرکاربردترین پلاستیک ها است که سالانه میلیاردها پوند تولید می شود.

ویژگی ها:

• فرآیند پذیری خوب،
• مناسب تماس با مواد غذایی،
• ESCR بالا (مقاومت در برابر ترک خوردگی تنشی)،
• سختی خوب،
• مقاومت در برابر ضربه خوب

معایب:

• انبساط حرارتی بالا
• مقاومت ضعیف در برابر هوا
• در معرض ترک خوردگی استرس
• اتصال سخت
• قابل اشتعال
• استحکام/سفتی کم