10 ماده شیمیایی که روزانه با آن سر وکار داریم
در این مقاله قصد داریم به بررسی چند ماده شیمیایی بپردازیم. که معمولا در آزمایشگاه استفاده می شود. و جزو مواد خطرناک محسوب می شود. مواد شیمیایی
با ما همراه باشید تا با چند ماده شیمیایی خطرناک در آزمایشگاه آشنا شویم:
-
استونیتریل
مراقب این محرک قابل اشتعال باشید. هنگامی که این حلال استنشاق، بلعیده یا از طریق پوست جذب می شود، به سیانید تبدیل می شود.
-
کلروفرم
این حلال فرار می تواند پوست، چشم ها و ریه ها را تحریک کند. همچنین به عنوان یک بی حس کننده عمل می کند. که سیستم عصبی مرکزی را تحت فشار قرار می دهد. هنگامی که وارد بدن می شود. به فسژن بسیار سمی تبدیل می شود. از این ماده شیمیایی به عنوان یک سلاح در طول جنگ جهانی اول استفاده می شد.
-
دی متیل سولفوکسید (DMSO)
DMSO حلال عالی است، از پوست سالم و دست نخورده عبور می کند. و هر آنچه را که در آن حل شده است را می گیرد! از این ماده شیمیایی معمولا در تهیه آفت کش نوروتوکسیک روتنون استفاده میشود. مواد شیمیایی
*(هنگام استفاده از آفت کش ها حتماً از دستکش لاستیکی بوتیل استفاده کنید).
-
فرمالدئید
این تثبیت کننده رایج، مشکوک به سرطان زا برای انسان است. هنگام استفاده از این ماده شیمیایی می توانید از فوم هود استفاده کنید. زیرا فرمالدئید می تواند باعث درماتیت، سینوزیت و آسم شود.
*(فرمالدئید را با اسید کلریدریک استفاده نکنید، زیرا ترکیب این دو ماده شیمیایی با هم یک سرطان‌زای قوی، بی‌کلرومتیل اتر را تشکیل می‌دهند).
2-Mercaptoethanol (\betaβ-Mercaptoethanol, BME).5
بویی شبیه بوی ماهی گندیده می دهد، 2- مرکاپتواتانول یک ماده خورنده قابل احتراق است. می تواند به پوست و غشاهای مخاطی آسیب برساند. و در صورت استنشاق باعث اسپاسم حنجره، پنومونیت و ادم ریوی شود.
-
متانول
مانند سایر حلال های فرار، متانول می تواند. به راحتی از طریق ریه ها، روده یا پوست وارد بدن شود. متانول پس از داخل شدن به اسید فرمیک تبدیل می شود. که باعث اسیدوز متابولیک و سمیت شبکیه چشم می شود.
-
سدیم آزید
این نگهدارنده محبوب یک محرک پوستی بسیار سمی است. که می تواند باعث سردرد، کاهش خطرناک فشار خون و حتی نارسایی قلبی شود. مواد شیمیایی
[1] متأسفانه، سمی بودن و در دسترس بودن. آن در آزمایشگاه ها آن را به روشی برای خودکشی برای محققان تبدیل کرده است.
[2] نکته احتیاطی دیگر: سدیم آزید را در سینک نریزید، جایی که می تواند. با لوله های مس و سرب واکنش نشان می دهد و مواد انفجاری تشکیل می دهد!
-
هیدروکسید سدیم
به طرز نگران‌کننده‌ای، بهتر است اسید غلیظ در چشم پاشیده شود. تا هیدروکسید سدیم. اسیدها پروتئین‌ها را رسوب می‌کنند، که یک «اسکاب» محافظ بر روی بافت سالم تشکیل می‌دهند. اما بازهای قوی مانند هیدروکسید سدیم، اسیدهای چرب را صابونی می‌کنند. و غشای سلولی را از بین می‌برند. مواد شیمیایی
-
هیپوکلریت سدیم
در محلول، این ماده به سفید کننده تبدیل می شود . یک ضد میکروب عالی زیرا یک اکسید کننده قوی و خورنده است. در حالی که اکثر محققان بوی سوزش (و شاید یک پاشش) از این ماده تحریک کننده را دریافت کرده اند. ممکن است ندانند که سفید کننده در واقع می تواند باعث درماتیت تماسی آلرژیک شود. قرار گرفتن در معرض این ماده شیمیایی می تواند در آینده واکنش های پوستی را ایجاد کند.
-
تتراهیدروفوران (THF)
THF یک حلال قابل اشتعال است. با گذشت زمان، THF پراکسیدهای حساس به شوک و انفجاری تولید می کند. اگر THF تبخیر شود. پراکسیدها در محلول باقی مانده متمرکز می شوند. حتی برخورد جزئی ظرف حاوی پراکسیدهای غلیظ می تواند منجر به انفجار شود.
شایان ذکر است که بخارات اسید هیدروفلوئوریک نیز یک خطر استنشاق هستند. و می توانند باعث تحریک چشم و گلو شوند. مواد شیمیایی
امیدواریم این لیست به شما یادآوری کند که حتی با مواد شیمیایی روزمره نیز با کمی احتیاط رفتار کنید.مواد شیمیایی
نگارنده: مهناز معصومی راد
منبع: https://bitesizebio.com
