اجزای تشکیل دهنده رنگ

در این مقاله به بررسی اجزای تشکیل دهنده رنگ می پردازیم تا ببینیم رنگی که استفاده می کنیم از چه اجزایی تشکیل شده است.  رزین

اجزای رنگ

پیگمنت: به منظور ایجاد رنگ و پوشانندگی،

بایندر: یک پلیمر، که معمولا به عنوان رزین به آن اشاره می شود و باعث ایجاد یک ماتریس و نگه داشتن پیگمنت در جای خود می شود،

اکستندر:  پیگمنت های بزرگ تر به منظور بهبود چسبندگی و افزایش استحکام فیلم،

حلال: (گاهی به اسم رقیق کننده شناخته می شود) یک حلال آلی یا آب که برای کاهش ویسکوزیته رنگ و اعمال بهتر آن استفاده می شود. امروزه رنگ هایی که حلال های فرار دارند (به دلیل مضرات زیست محیطی)، در حال جایگزین شدن توسط رنگ های پایه آب هستند،

افزودنی: به منظور تغییر خواص رنگ مایع یا فیلم خشک استفاده می شود.  رزین

 

پیگمنت

یکی از مرسوم ترین پیگمنت های معدنی اکسید (IV) تیتانیوم است. کلسیم کربنات یکی دیگر از پیگمنت های معدنی پر کاربرد است. از سایر پیگمنت ها می توان به اکسید آهن، اکسید روی و کربن بلک اشاره کرد. روی و بعضی از ترکیبات فلزی ، مثل فسفات روی، خاصیت ضد خوردگی دارند.

 

  

بایندر

از مرسوم ترین بایندرها در رنگ های مدرن می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• رزین اکریلیک
•  رزین آلکید 
•  رزین اپوکسی 

 

افزدونی ها

بر اساس نوع رنگ و خواص مورد نظر آن، افزودنی های رنگ ممکن است شامل موارد زیر باشد:

دیسپرسانت: برای جداسازی و پایدار کردن پیگمنت ها

سیلیکون: بهبود خاصیت هوازدگی (weathering resistance)

thixotropic: این ماده به رنگ خاصیت ژله ای می دهد که هنگامی که رنگ هم زده می شود یا قلم وارد می شود تبدیل به مایع شود.

خشک کننده: به منظور افزایش سرعت خشک شدن

مواد ضد ترسیب (anti-settling agents): به منظور جلوگیری از رسوب پیگمنت ها

ضدباکتری: به منظور حفاظت رنگ های پایه آب در قوطی رنگ

 ضد قارچ و ضد جلبک: برای حفاظت فیلم خارجی از قارچ و جلبک  رزین

 

 

خاصیت رنگ ایده آل، سهولت اعمال

•  از بین رفتن آسان خطوط اعمال (خطوط قلم)
• پوشانندگی بالا
• ایجاد یک فیلم پیوسته ی محافظ
• خشک شدن سریع
• مقاومت به خوردگی بالا
• مقاومت به آب
• مقاومت به حرارت
• ماندگاری رنگ
• پایداری در برابر سایش
• انعطاف پذیری
• ماندگاری
• تمیز شوندگی آسان  رزین

 

 

 

 

 

منبع:

 www.essentialchemicalindustry.org